هنرهای عهد هخامنشی
پارسیان در عرض چند سال از صورت یک قوم کوچک به شکل دارندگان و نگهبانان یک شاهنشاهی بزرگ در آمدند و به توانایی و توانگری بی مانند رسیدند. این شاهنشاهی مرکب از اقوام گوناگونی بودند که خود تمدن و فرهنگ کهنسال داشتند. از سوی دیگر ، شمارة پارسیان اندک و مدت آموزش هنری آنها کوتاه بود . پس طبیعی بود که پارسیان نتوانند « هنر قومی » داشته باشند . ( گریشمن ، 1349)
هنر ایران باستان نخست در زمان مادها و در سه سده پیش از 550 در شمال غربی ایران شکوفا شد. در این هنگام دستاوردهای هنر مادی از هنر اقوام همسایه تاثیر پذیرفت ، یعنی از هنر اورارتویی ها ، ساکنان پیشین ارمنستان، هنر آشوری ها در منطقةشمال عراق امروز و هنر سکاهای کیمری که از آسیای میانه به فلات ایران رخنه کرده بودند. هنگامی که قدرت در سال 550 ، به پارس ها منتقل شد میراث هنری مادها با آثار هنری پارس ها عجین شد. با تشکیل شاهنشاهی هخامنشی پارس ها با هنر لودیایی ، ایونیائی، بابلی ، فنیقی و مصری روبه رو شدند .